Die ene dag met zonder jas gisteren (seriously! lente!) heeft me meteen de kolder in de kop bezorgd: ik kan alleen nog maar denken aan jurkjes. En slippertjes. En nog meer jurkjes. Om de moed erin te houden (het is tenslotte nog maar februari, jurkjesdag duurt nog wel even) hangt dit exemplaar al enige weken aan mijn boekenkast.
Ik kan geen weerstand bieden aan strepen. Ik denk dat ik zeker een dozijn streepjesshirts in mijn kast heb liggen – nee, dat is niet raar, want het ene streepje is het andere niet. Ik heb er gisteren zelfs tien minuten over gedaan om de perfecte streep voor die dag uit te kiezen (de short list bestond uit vier T-shirts).
De jurk is van Petit Bateau, hét merk natuurlijk voor de klassieke marinière. Ik vond ‘m meteen heel Margot Tenenbaum (echt, denk er maar eens een nepbontjas en loafers bij – perfection!).
Dus als de eerste dag aanbreekt waarop je naarbuiten kunt met blote benen (die ik natuurlijk eerst flink in de autobronzant heb gezet, ik wil niemand lasogen bezorgen), dan wordt dit ‘m.

Leuk hoor, de modebladen bijhouden, maar de ellende is wel weer dat je dan dingen ziet waarvan je niet wist dat je ze wilde hebben. Zoals deze jurk van Humanoid. De ideale zomerjurk! Ik zie me al flaneren over de Riva degli Schiavoni in Venetië in die jurk (wel met slippertjes dan). Of op de hoek van Prince en Elizabeth Street in New York in de rij staan voor een tafeltje bij Cafe Habana. Of ontbijten met vriendin G. bij Café Aron in de haven van Patmos. Of (het meest waarschijnlijke scenario, maar zeker niet slecht) op mijn eigen dakterras loungen met een fles Pinot Grigio. Kortom, ik wil het, ik wil het nu (inclusief het weer om ‘m te dragen).

Uit: ELLE maart, foto Karen Rosetzsky, styling Nicole Huisman

Er zijn twee grote voordelen aan freelancen, heb ik tot nu toe kunnen ontdekken (we zitten in week 3). Het eerste is: je kunt met je laptop werken in bed. Voor mensen die lui zijn (zoals ik), graag in bed liggen (zoals ik) en die pyjama’s als lievelingskleren hebben (zoals ik), is dit een enorm niet te onderschatten voordeel. Je voelt je ook heel retro Carrie Bradshaw in Sex and the City circa 1999. Voor je het weet, tik je een zin als: ‘I couldn’t help but wonder…’

Een ander voordeel is dat je opeens lekker veel post krijgt thuis. Echte post. Als in: geen rekeningen, maar pakjes. Pakjes voor je werk, maar het blijven pakjes om uit te pakken. Alsof je elke dag een beetje jarig bent.

Maar combineer het een (in bed werken) met het ander (er wordt een pakje bezorgd), en je hebt een klein probleem. Zo opende ik net de deur voor de postbode in wat ik zelf een vrij decente combinatie vond (een flanellen pyjamabroek met polkadots van de Gap, met een groot T-shirt erop), kreeg ik toch hele rare blikken. Ik voel me dan onmiddellijk geroepen om me te verdedigen (‘ik ben al uren wakker hoor, ik werk in bed’), maar dat maakte de zaak er niet beter op. Toen ik de trappen weer omhoog geklauterd was (gratis workout!) en een glimp van mezelf in de spiegel opving, snapte ik de blikken iets beter.
Ik droeg namelijk dit T-shirt.

Het is wel een echte Marc Jacobs, ja! Had ik de postbode nog willen naroepen. Maar het zette me wel aan het denken (ja, hier kwam-ie bijna: ‘I couldn’t help but wonder…’).
Uiteindelijk kan ik maar tot één conclusie komen.

Ik moet investeren in betere pyjama’s.