Maandelijks archief: maart 2014

Hollywood.

Ik zit al een dag met dit liedje in mijn hoofd.

Nu gebeurt dat wel vaker, een liedje in mijn hoofd (beter dan stemmen), maar dit keer is het niet geheel toevallig dat het juist dit nummer is, want ik ben bezig om mijn koffer te pakken om naar Hollywood te vertrekken. Ik ben eindelijk ontdekt! Not! Nou, wel een beetje, want Netflix heeft ontdekt dat ik de grootste binge-watcher van het land ben, en nu mag ik als enige Nederlander naar LA vliegen om kennis te maken met de cast van Orange Is The New Black. Het nieuwe seizoen komt er namelijk aan, in juni, en nu kan ik natuurlijk helemaal niet meer wachten. Zo zie je maar, TV kijken is helemaal niet slecht voor een mens (in ieder geval niet voor dit mens).

Het schijnt in LA hoogzomer te zijn, dus dan kan ik meteen dit jurkje debuteren (deze is helaas nog niet in mijn bezit, maar je moet ook nog wat te wensen over hebben).
De komende dagen ben ik dus uw vrouw in Hollywood, en mocht ik wat spannends meemaken (Frank Underwood tegenkomen op straat, ik noem maar wat), dan is het hier te lezen. Als mijn vliegtuig tenminste niet kwijtraakt. Valium!

ilonkawood

Lust weg.

Shoppen is mijn lust en mijn leven. Ik geloof dat ik dat niet meer hoef uit te leggen. Maar ik wil, heus, ook wel eens niet shoppen en lekker in mijn eigen buurt rondlopen en hangen. Dat wordt steeds moeilijker, want mijn buurt is de 9 Straatjes en daar sjokt tegenwoordig de halve Kalverstraat doorheen. Met als gevolg dat de huren steeds hoger worden, de winkels steeds stommer, en, ergste van het ergste, dat mijn favoriete restaurants verdwijnen omdat ze het niet meer kunnen opbrengen (al dat sjokvolk geeft namelijk geen cent uit en gaat waarschijnlijk bier hijsen op het Leidseplein) en worden vervangen door nog meer winkels.

Zo hoorde ik gisteren dat per 17 maart Lust verdwijnt. Lust! Mijn lust en mijn leven! Waar ik een paar keer per week eet en/of drink! De club sandwich elke zaterdag met vriend J.! De quinoasalade met vriendin M.! De kroketten met vriendin D.! De hamburgers met C. en J.! De zondagsbrunch met T. en D.! Waar je altijd lekker buiten kunt zitten want schaduw en iedereen wil in de zon! En waar moet ik dat dan nu allemaal gaan doen? Houdt er niemand dan ooit rekening met mijjjjjj?!

‘Het dorpsgevoel in de Hartenstraat loopt gevaar,’ kopte Het Parool vorige week. Die waren er een beetje laat bij, want dat dorpsgevoel is in de hele buurt al jaren in gevaar. De eigenzinnige winkels die de 9 Straatjes zo populair maakten zijn voor een deel verdwenen omdat ze de torenhoge huren niet meer kunnen betalen. En dan hebben we het nog niet eens over de dagelijkse middenstand. De groene slager? Weg. De poelier? Weg. De groentenjuwelier (in de buurt zo genoemd vanwege de fikse prijzen)? Weg. De drogist? Weg. Viswinkel? Weg. In plaats daarvan hebben we eigenlijk maar een handvol winkels met fikse expansiedrift. Seriously, hoeveel filialen heeft één buurtje nodig van Scotch & Soda, Denham, We Are Labels, Goods, By Fabrizo (of zoiets, ik wil niet naar die toko kijken want ze verkopen er alles voor 29 euro, en dan weet je wel hoe het gesteld is met de arme mensen die het gemaakt hebben)?

En dan komt deze week ook nog de film Hartenstraat uit, gemaakt door Sanne ‘jongens ik ga nu flauwvallen’ Vogel. Wordt het nog erger. Gaat die bierkar (ook zoiets! de bierkar!) zeker een route langs alle filmlocaties maken.

Ugh. Gelukkig is er altijd één bankje in al die straatjes waar het wel leuk is, waar altijd een cola of een witte wijn koud staat en waar het goed mensen kijken, roddelen én shoppen is. Ik zeg niet waar, uiteraard.  Voordat dat ook weer verpest wordt.

Lust

What’s the story…

…morning glory. Leerzame links om mee wakker te worden.

*Hoe versier je iemand, Kurt & Courtney style. Iets met rollen door bier.
*Ik roep het al jaren: over 30? Kill the lights! Lees hier het pleidooi voor sfeerverlichting van David Sedaris voor Harper’s Bazaar. Met David had ik ooit een van mijn leukste interviews, over shoppen, shoppen en nog meer shoppen, maar dit terzijde.
*Kijk even naar deze eerste trailer van de nieuwste versie van Annie. Ook al hou je niet van Annie, Quvenzhané Wallis is adorable, en deze versie is geschreven door Emma Thompson, die ook adorable is. Doet dat het allemaal niet voor je, en word je ook niet warm of koud van Jamie Foxx, dan moet je kijken vanwege de uiterst, tja hoe moeten we het noemen, eigen interpretatie van Cameron Diaz als de boosaardige Miss Hannigan. Met kerst in de bios, en je wordt er nu al vrolijk van. Ik loop in ieder geval al een dag It’s A Hard Knock Life te zingen (want aan Tomorrow blijft voor mij altijd iets te veel Patricia Paay kleven).
*Ben je toevallig in New York de komende tijd? Dan mag je deze expositie van Bill Cunningham, de straatfotograaf der straatfotografen, niet missen.
*Of ga je juist naar Parijs? Dan is de expo van Dries van Noten (zijn show was weer een van de highlights van de afgelopen fashion week) een must. Blijf je thuis? Koop dan het boek.
*Om te smullen: deze oral history over Pastis, een favoriet restaurant in New York dat helaas gaat sluiten. Fijne roddels over de celebs die er hingen, zoals Lindsay Lohan, aan wie ze geen alcohol mochten schenken omdat ze minderjarig was, ondanks haar vele aandringen, én de opmerking dat Matthew McConaughey een bitch is. Dat roep ik ook al jaren (ik was Team Leo tijdens de afgelopen Oscaruitreiking).
*En je wilt vast weten welke lipbalm Lupita daar gebruikte (en aan Ellen doneerde bij wijze van pizzageld).

 

 

 

Kopzorgen.

Weet je waar ik nou echt een onbeschrijfelijke hekel aan heb? Aan mijn haar wassen. Het is nu al na twaalven en ik zit nog steeds in pyjama – niet deze, gelukkig, maar iets schattigs met polkadots zodat ik de postbode die mij net een verrassingspakket van Bulgari kwam bezorgen (macaroons! Ontbijt op bed!) niet opnieuw shockeerde. Maar ik zit dus nog steeds in bed te werken, niet vanwege mijn verschrikkelijke luiheid, maar omdat ik eigenlijk mijn haar moet wassen en dat zo lang mogelijk probeer uit te stellen.
Zo’n gedoe! Ik ben er een halve dag mee bezig.

Het wassen zelf is nog wel te doen, al verveel ik me te pletter die drie minuten dat mijn conditioner moet inwerken (ja, je kunt natuurlijk je benen in die tijd scheren, heel multitaskend ook, maar dat vind ik soms ook weer zoveel werk. Had ik al gezegd dat ik lui was?). Het gaat me meer om het drogen. Niet dat ik bossen haar heb, maar het duurt uren voor het echt droog is (volgens kapper T. omdat ik dikke wortels heb. Je hebt zelf dikke wortels!). En nu denkt iedereen dat ik heel makkelijk haar heb, want het krult en zo, maar dat opdrogen luistert dan juist heel nauw. Voor je het weet heb je een pluishoofd in de vorm van een champignon, en zo wil je niet over straat de komende drie dagen.
Nu heb ik, vrij slim vond ik zelf, mijn twenties bob eindelijk eens laten uitgroeien zodat er een staart in kan, waardoor je de wasbeurt met een beetje geluk nog een dag kan opschuiven. En droogshampoo is ook een geweldige uitvinding. Maar uiteindelijk moet het dan toch echt gebeuren. Vandaag dus.

Het scheelt wel als ik leuke shampoo en conditioner voor onder de douche heb. Dan heb je ook wat te ruiken en te lezen die lange minuten dat de boel moet inwerken. Ik heb pas een heel pakket gekregen van het Australische merk O&M, wat voor een groot deel organic is (het is te koop via Net-à-porter, maar binnenkort ook in Nederland, o.a. bij Skins).
Nu klonk het hele proces aanvankelijk heel ingewikkeld, omdat je niet met een maar met twéé shampoos je haar moet wassen. Eentje om de product buildup, zoals ze dat noemen, eruit te wassen, dus al die mousses en crèmes die ik erin smeer om de pluis tegen te gaan. En dan nog een shampoo die bij het soort haar dat je hebt past. Maar het blijkt dus heel leuk te zijn. De eerste shampoo heet Detox, daar moet ik steeds weer om lachen, en ruikt naar pepermunt, dus je bent meteen goed wakker. De tweede shampoo, Maintain The Mane (ook leuk) is denk ik echt de beste shampoo die ik ooit gebruikt heb, want mijn haar blijft zacht, zodat ik eigenlijk niet eens conditioner nodig heb. Drie minuten winst!
Blijf ik met het droogprobleem zitten. En voor je roept: föhn het dan beyotch – nee, dat vind ik natuurlijk ook niks. Want nog meer risico op pluis. En ik vind het echt ongelofelijk stom om tien minuten naar mezelf te kijken in de spiegel met mijn haar in een dot in een diffuser.

O&M

PS Het is tijd voor een kleine disclaimer. Ik heb zelf nogal een hekel aan mensen die alles kritiekloos aanprijzen wat hen gratis in de handen wordt geduwd. De spullen (kleding, cosmetica) waarover ik schrijf, heb ik in principe zelf gekocht. En als ik iets heb gekregen, zal ik het vermelden (wat ik hier ook heb gedaan). En dan schrijf ik er alleen over als ik het flink uitgeprobeerd heb en er echt enthousiast over ben. Dat u het weet.

Missing in action: mascara.

Geen mascara, dat is mijn persoonlijke nachtmerrie. Ik bedoel, als ik Boris Becker-wimpers wil, dan doe ik wel, ehm, geen mascara op. Maar het is dé beautytrend op de catwalks in New York, Milaan, Londen en Parijs dit seizoen. Te doen in het echte leven? Kijk wat ik erover schreef op NOWFASHION.com.

I want to thank…

Vannacht worden ze dan eindelijk uitgereikt, de Oscars, en het zou zo maar eens kunnen gebeuren dat ik lekker op blijf, want het is inmiddels een vaste traditie geworden dat Film1 alles, van de rode loper tot het allerlaatste dankwoord, gratis uitzendt voor alle digitale abonnees. Ik kan niet wachten op de jurken, de winnaars, de speeches.
Een van de kanshebbers op een gouden beeldje is Jared Leto, voor zijn rol als Rayon in Dallas Buyers Club, en ik ben benieuwd hoe hij zijn haar gaat stylen vannacht. Wordt het een ombré gordijn, of toch weer de mannenknot? (En klik even hier voor de excellente Tumblr Jaredletohassexyasshair.)
Wat we in ieder geval niet gaan zien, is de ellenlange speech die Jared afgelopen nacht hield toen hij een Independent Spirit Award won, want bij de Oscars krijg je maar 45 seconden. Maar vannacht mocht hij los en hield hij nooit meer op, en bedankte hij alles en iedereen, van David Bowie tot vegan butter tot ‘my future ex-wife, Lupita, I’m thinking about you’. Hier de integrale tekst van zijn speech – en have fun, vannacht!

I’d like to thank, first of all, the youngest and the most inspiring actor in the entire fucking room, Bruce Dern. In case this is the last time that I get to thank anyone, I’ve wrote down a couple names. I want to thank Film Independent and Jason Weinberg. Thank you Jason for making this so fun and so classy and so cool. I’m really so honored to be able to work with you. Robin Baum, as well, the most beautiful and classy publicist in the business—wherever you are and your daughter somewhere, hiding. To my bigger and better brain, thank you for everything. Nick Sullivan and Jim Toth, I love you guys so much, thank you. Josh Lieberman, Mora Rifter, Jean-Marc Vallee, Matthew McConaughey—alright, alright, alright. After Dallas Buyers Club, I think I’m going to pull the opposite of a McConaissance and just do romantic comedies. I do want to say, my mother took me to art house cinemas when I was a kid and she introduced me to independent cinema. And I’m so fucking proud to be a part of this gang of dreamers here today—people who take risks and put it all on the line and people who change lives. Very, very proud to be a part of you guys. To continue the list now: Jennifer Garner, Robbie Brenner, Rachel Winter, Holly Wiersma, Logan Levy, Nathan Ross, Cassian Elwes, Robin Mathews, Kurt and Bart—they have no last names, but they are wonderful—Joe Newcomb, Nicholas Chartier, the absolutely incredible team at Focus Features—I love you guys. You are amazing at what you do. Calpernia Addams, Mark Twain, David Bowie, Pink Floyd, Ansel Adams, Steve Jobs, Mozart, the one and only River Phoenix, Kurt Cobain, the seven billion human beings on the planet, and all of the planets and animals. Keith Stanfield. The late, great James Gandolfini, his kid, and his wife, who are here—I share this with you. Will Forte, you are talented and incredible—thank you so much. Michael Fassbender, David Fincher, Terrence Malick, Scorsese, Hermann Hesse, Stanislavski, Boleslavsky, Darren Aronofsky, Marisa Tomei, Reese Witherspoon, Diane Kruger, Sarah Polley, Peter Bogdanovich, Maria Bello, Peter Travers, Wayne Gretzky. I don’t know why I said that. I think that ’s a typo actually. Fucking iPhone. Sorry, the iTunes guys are here. Thank you as well. I want to say, #mymindisblown, just to get a little trending topic in there. I would like to thank the makers of vegan butter and baby Jesus. I have to thank Christopher Walken, who always deserves to be thanked. Homemade burritos, my brother Shannon, my mother Constance, Whitcomb L. Judson—the inventor of the zipper, the city of angels, and this is a special one: I want to thank all of the woman I’ve been with and all of the women who think they’ve been with me. Dr. Seuss. Ted Sarantos. Netflix. Philip Seymour Hoffman. My future ex-wife, Lupita, I’m thinking about you. And just a couple more: The C.I.A. . . I mean, CAA. The Echelon, the dark force, the dreamers, the believers, the 36 million who have died of AIDS. And the 35 million who are still living with H.I.V. AIDs around the world, I dedicate this to you. To the L.G.B.T. and Q community, here’s to life.

jaredasrayon
Jared als Rayon in Dallas Buyers Club