Op 6 september 1989 liep ik plompverloren de redactie van de Nederlandse ELLE op; het eerste nummer lag net in de winkels, ik was vers 6 dagen afgestudeerd, en mijn grootste droom was voor een tijdschrift als ELLE te schrijven. En dat deed ik, meer dan mijn halve leven lang. The thing that wouldn’t move; als ik iets doe, doe ik het goed.

Zingen met Connie Palmen, dineren met Nigella Lawson, knuffelen met een koala én met George Clooney (niet tegelijkertijd), sterren kijken in de outback van Australië, nieuwe tv-series binge-watchen op mijn eigen bank; voor ELLE heb ik zo ongeveer alles aangepakt wat er is. Van grote interviews tot reisverhalen, van jaaroverzichten tot tijdgeestanalyses, van filmrecensies tot een eigen column, en van eindredactie tot bloggen voor ELLE.nl (aanvankelijk onder een pseudoniem, om het roddelen te vergemakkelijken, de laatste twee jaar onder mijn eigen naam).

En nu is het tijd om de wijze raad van Madonna op te volgen (qua reinvention, niet qua cosmetische ingrepen) en mezelf opnieuw uit te vinden als freelancer. Ik ben (nog steeds) vaste medewerker van ELLE en inmiddels ook van de Nederlandse editie van Harper’s Bazaar, ik ben beautyredacteur voor Volkskrant Magazine, ben elke maand te vinden in JAN, en schrijf ook voor Elsevier STIJL en Glamour.

Bij deze dus. In te huren voor al uw teksten. Bijvoorbeeld. (Want ik heb ook gastcolleges gegeven aan de Vrije Universiteit en het AMFI, en de redactie gevoerd over een aantal kunstboeken, om maar een paar zijprojecten te noemen). Om met Blondie te spreken: Call Me.