*Ik kijk… sinds vannacht ein-de-lijk naar House of Cards op Netflix (maar dan meteen wel vier eps achter elkaar, lang leve de insomnia), zodat ik straks zonder pauze door kan met seizoen 2, dat gisteren in zijn geheel beschikbaar is gekomen op Netflix. Overwoog in mijn insomniadelirium om mijn haar te kortwieken à la Robin Wright, maar bedacht gelukkig net op tijd dat ik haar excellente bone-structure niet heb om dat te rocken.

*Ik luister naar… de soundtrack van American Hustle, bijna onafgebroken (sorry-not-sorry buren) sinds de persvoorstelling van de film vorige maand. Classics uit de late seventies, het is een instant mood lifter. Ga eerst naar de film (hij draait sinds vorige week, klik hier voor de trailer), vergaap je aan Amy Adams als onverwachte sekspoes, Christian Bale met onverwachte vette pens en comb-over waar Donald Trump nog een puntje aan kan zuigen, Bradley Cooper met onverwacht huiskamerpermanentje, en Jennifer Lawrence met verwachte sassiness. En koop dan de soundtrack op iTunes om nog even na te genieten. PS Ik heb ook meteen een DVF wrapdress gekocht, want jongens, de styling in deze film is al een reden op zich om te gaan.

*Ik lees… The White Album van Joan Didion. Elke ochtend begin ik met een essay uit deze bundel (om daarna acuut writer’s block te hebben). Ze shopt met de meisjes van Charles Manson, dineert met Sharon Tate en Roman Polanski; alles wordt haarfijn geanalyseerd door deze schrijfster die onlangs 80 werd. Alleen al de moeite waard om haar inpaklijst, voor als ze snel op pad moest als journalist.