Categorie archief: Fashion

See Me.

Een reactie plaatsen

Begin dit jaar kreeg ik dit gouden hart cadeau van Caterina Occhio, de vrouw achter SeeMe. SeeMe is een internationaal fairtrade sieradenmerk met een bijzondere missie: het wil de levens verbeteren van vrouwen die slachtoffer zijn (geweest) van huiselijk geweld; vrouwen, vaak alleenstaande moeders, die niet meer naar hun familie kunnen terugkeren en worden opgevangen in shelters. In Tunesië en Turkije leren ze een vak, edelsmeden, en krijgen ze daarna werk: het maken van de sieraden die SeeMe verkoopt.

In alle opzichten een mooi product dus, en daar willen mensen graag aan meewerken. Tommy Hilfiger vroeg SeeMe alle sieraden te maken voor zijn afgelopen show in New York, er zijn samenwerkingen met Karl Lagerfeld en Missoni, en bekende modemensen als Suzy Menkes etaleren met liefde hun ‘hart’. De sieraden worden verkocht bij Colette en Galleries Lafayette in Parijs, online via Luisa Via Roma en de SeeMe-website, en in de eigen winkel op de Haarlemmerstraat 72 in Amsterdam.

Vandaag, 25 november, is het de Internationale Dag ter uitbanning van geweld tegen vrouwen. Een mooie aanleiding om mee te doen aan de #heartmovement van Caterina en SeeMe. Er zijn kettingen en armbanden in verschillende uitvoeringen, ringensets met verschillende inscripties en, hoog op mijn verlanglijsje, de lange kettingoorbel. Shoppen met een goed gevoel! Ik zou zeggen: sla lekker in voor de feestdagen.

See_Me heart

Faaashion.

3 reacties

Het modeseizoen is begonnen; New York Fashion Week is net geweest, morgen gaat het hele circus in Londen van start. Voor mij altijd weer een legitiem excuus om uren kleren te kijken online want werk, dahling, research! Tussen al dat klikken door kwam ik ook nog wat leuke nieuwtjes tegen, dus bij dezen: wat lekkere links zodat jullie ook. eh, research kunnen doen.

*Allereerst: het haar van Scott ‘The Sartorialist’ Schuman. Kennelijk zit hij in een kleine midlife-crisis na de breuk met Garance Doré (waar ik stiekem-niet-zo-stiekem blij om was, want ik heb haar altijd veel te leuk gevonden voor hem, opgeblazen gast dat-ie is). Dus nu is hij krulhaar aan het kweken.
*Sarah Jessica Parker heeft haar huis in Greenwich Village te koop gezet, en dat levert wat lekkere gluren bij de buren-foto’s op. Check die badkuip! Groot genoeg voor het hele gezin. En uiteraard heeft ze een walk-in closet waar ‘Carrie’ jaloers op zou zijn, en die ongeveer net zo groot is als mijn hele appartement (en met ongeveer net zo veel kleren on display. Maar dan wel veel netter. Ik moet opruimen! Maar nu echt!)
*Op de eerste dag van NYFW volgde New York Magazine de Vlaamse styliste en casting agent (en een van mijn favoriete bloggers) Natalie Joos een dag met de camera. Check ook haar blog Tales of Endearment, als je haar al niet volgt: fris, inspirerend, vol liefde voor vintage.
*Een leuk Nederlands succesje op bloggebied: Yara Michels (formerly known as the artist called This Chick’s Got Style) won ‘Newcomer of the Year’ met haar Chapter Friday tijdens de Bloglovin’ Awards in New York. Trots op deze oud-stagiaire van ELLE die ik ooit nog eens op boodschappen uitstuurde – wie wil er nu mijn stagiaire worden?
*En mijn missie is geslaagd: iedereen loopt nu op platte schoenen. Nou ja, bijna iedereen, Anna Dello Russo natuurlijk niet, maar voor de rest heeft het modeleger de platte schoen omarmd (ombeend?), zoals je kunt zien in dit overzicht van 6 dagen street-style fashion op de straten van New York. Aan de ene kant ben ik blij dat ik niet meer meewarig wordt bekeken omdat ik weiger op hakken te lopen – en dat ik nu overal leuke platte schoenen kan vinden. Maar het is ook een beetje jammer, want het is mijn ding. Net als gin-tonics, ook opeens hip, terwijl het al jaren mijn signature cocktail is. Maar ja, je kunt nu wel overal de lekkerste gin-tonics drinken (hele menu’s hebben ze tegenwoordig!), dus daar ga ik dan weer niet over klagen. Cheers!

Bazaar.

Een reactie plaatsen

984 gram weegt ze. De eerste Nederlandse Harper’s Bazaar (niet Lara Stone. Natuurlijk niet). Heel dik (opnieuw: de eerste Bazaar). Prachtig (oké, beide in dit geval). En met heel veel inhoud: hier ben je dagen zoet mee, qua lezen en kijken. En ik mag voortaan elke maand een filmpagina vullen, en lekker los gaan op een stijlicoon van mijn keuze.

Daarbij interviewde ik voor dit eerste nummer Marwan Kenzari, acteur uit Rabat, Wolf, Hartenstraat. We lunchten twee uur in het Dylan Hotel (hij nam hangop met fruit, ik een clubsandwich met patat. Het is heel hard werken ja, een knappe acteur ondervragen. Dat vreet calorieën). We bleken elkaar al te kennen – uit de Bermuda Triangle (oftewel de Oude Spiegelstraat waar Rika, PS en Acne zitten en het geld zo maar uit je portemonnee verdwijnt). Marwan werkte ooit in de Acne-winkel; zo zie je maar weer, shoppen is enorm handig voor je netwerk.

De eerste Bazaar heeft vier verschillende covers: drie met Anna de Rijk, en deze dus, een speciale ‘Carine Roitfeld-editie’ in een mooie box. Ik zou zeggen: kopen deze 984 gram – en laat zien dat print niet dood is en dat we nog steeds van lezen houden!

harper's bazaar marwan kenzari in bazaar

Queen of yolo.

2 reacties

Ik weet niet of het iemand opgevallen is, maar we hebben best een lekkere zomer de afgelopen weken. Afgezien van de voor de hand liggende voordelen van mooi weer (je kunt op terrassen zitten, je kunt de kleren dragen die met onze Hollandse zomers niet zo vaak uit de kast komen dus als nieuw lijken, je benen worden vanzelf bruin door al die zon dus je hoeft niet de hele tijd te autobronzanten, je hebt een excuus om elke dag een Liuk-ijsje te eten en sloten witte wijn naar achteren te slaan, op een terras dus, tenminste, als niet alle toeristen en dagjesmensen jouw stoel bezetten), vind ik vooral dit fijn: je kunt eens een dagje binnen doorbrengen zonder meteen paranoïde te worden dat je de laatste zomerse dag van het jaar mist, want het wordt de komende week weer bijna elke dag lekker weer.

Ik heb dus een dagje binnen gezeten, gewoon omdat het kon. Yolo bitches! En het was ook heel nuttig. Zo kon ik in alle rust even pedicuren zodat de tenen er weer piekfijn uitzien met een vers laagje nagellak (want dat is dan wel een nadeel van mooi weer, dat je steeds slippertjes aan moet met alle tenen on display).
Het hield me ook even van de straat, waar ik veel te veel leuke nieuwe kleren in de winkels heb zien hangen (ik noem een paillettenrok van Alice + Olivia, een leren jasje van Goosecraft, een bouclé jasje van IRO dat ik al in het rood heb maar goh, lichtgrijs is wel weer heel anders).
En ik kon even kijken naar hoe andere mensen leven, ja, ik geef het toe, mijn naam is Ilonka en ik heb een kleine verslaving aan reality TV, wel kwaliteitsreality TV, ik weiger te willen weten wie Roy Donders is. Ik heb me gestort op de nieuwe serie #CandidlyNicole van Nicole Richie, volgens Gawker de High Priestess of Yolo en volgens mij (ik volg haar al een tijdje op Twitter) iemand met zelfspot en gevoel voor humor. En humor kunnen we allemaal wel even gebruiken in deze tijden vol weltschmerz.

Ik vond #CandidlyNicole enorm inspirerend. Niet dat ik nu meteen ook lila haar wil (stiekem wil ik wel ombré roze haar, maar vrees dat ik dan eerder op Mrs Slocombe lijk dan een yolo high priestess), maar ik pakte wel meteen mijn Bobbi Brown penseel en gel-liner om haar perfecte cat-eye na te doen. Heeft u dat nou ook, met eyelinen, dat één oog perfect is, en het tweede oog nooit zo wil lukken, en dat je steeds bij moet kwasten om ze symmetrisch te krijgen en uiteindelijk twee balken à la Amy Winehouse boven je ogen hebt?

Afijn, al met al een nuttig dagje in joggingbroek (wel T by Alexander Wang hè). Al heb ik door de leuke outfits van Nicole alleen nóg meer shoplust gekregen. To yolo or not to yolo – dat is de grote vraag. Ik heb mijn creditcard voor de zekerheid maar tussen de Liuk-ijsjes in het vriesvak gepropt.

opi yolo
Slippers: O’bacana nagellak: OPI Lincoln Park After Dark armparty: Anna + Nina, Tiffany’s

 

Koude enkels.

2 reacties

Koude enkels, kent u die uitdrukking? Het is wat ik een uur geleden voelde, toen ik even op en neer naar de Starbucks liep. Ik had in een vlaag van optimisme (ik zag vijf minuten zon) bedacht dat het een heel goede dag was voor een coole witte Acne-jeans met hoogwaterpijpen, met een Lanvin-flatje eronder en een Suicide Blonde T-shirt van Zoe Karssen erop, en net toen ik naar buiten liep begon het natuurlijk weer te regenen en had ik zulke koude enkels dat ik dacht: ik moet weer laarzen aan. Laarzen in juni! Kappen nou! Maar koude enkels betekent koude voeten en dan maakt het verder niet uit wat je nog meer draagt, het komt nooit meer goed.
Overigens zei echt niemand op straat iets leuks over mijn outfit – wat dat betreft mis ik dan weer New York, waar random mensen de hele tijd aardige dingen over je kleren zeggen, en mis ik het hebben van dagelijks collega’s om me heen, want voor hen doe je het natuurlijk allemaal. Thuis leuke outfits dragen, dat doe je als freelancer voor de kat z’n kont (letterlijk, Miss Holly moet er nog steeds aan wennen dat een thuiswerkende baas niet betekent dat je de hele tijd op schoot kan). En voor de jongens van UPS en DHL – vanmorgen vroeg stond er zo’n leukerd bij mij op de stoep, terwijl ik helaas nog in een lompe badjas rondliep. Gevalletje slechte timing.

Anyways. De koffie is inmiddels op, de kat ligt eindelijk op haar kussen te slapen in plaats van de hele tijd over mijn keyboard te lopen en d’r kont in mijn gezicht te duwen, dus ik kan weer aan de arbeid. Hieronder nog een paar gezellige links voor de algemene ontwikkeling.

*Waarom zijn knappe mannen vaak van die eikels? Hier vind je een enorm wetenschappelijke en wiskundige verklaring (de Berkson-paradox. Ik zei al: goed voor de algemene ontwikkeling).
*Sinds hij vader is, heeft Tom Ford besloten oud te worden. Geen botox en fillers meer! Dit, en nog meer fijne uitspraken, vind je in het interview dat modejournaliste Bridget Foley met hem had.
*Hill & Bill hebben House of Cards ook gebinged. De Clintons, they’re just like us! Zouden ze ook elke avond een Frank & Claire-sigaret doen, of zijn rookwaren een beladen onderwerp gebleven sinds Monica?
*En nu we het toch over bingen en Netflix-series hebben: vanaf morgen is het tweede seizoen van Orange Is The New Black beschikbaar! Dus mocht het tegenvallen met de zon dit Pinksterweekend hoeven we ons niet vervelen.

Outfit-makers.

Een reactie plaatsen

Al geruime tijd doe ik aan slow shopping, wat niet betekent dat ik heel langzaam shop, in tegendeel, ik kan een winkel in recordtempo scannen, ongeveer zoals Arnold Schwarzenegger in de Terminator-films. Met slow shopping bedoel ik dat ik bewust mijn aankopen probeer te doen, dus niet voor de kat z’n kont alles wat ik leuk vind insla, maar kijk: heb ik het nodig, heb ik al niet iets wat er op lijkt, waar is het gemaakt, hoe is het gemaakt, waar kan ik het allemaal bij dragen en hoe lang kan ik het dragen. Het tegenovergestelde van fast fashion, zeg maar. Het lukt niet altijd (het vlees is zwak en ik kan heel goed, te goed, aankopen verantwoorden en anders doet master enabler vriendin S. dat wel voor me). Maar het levert uiteindelijk een garderobe op die goed te recyclen is. Zo draag ik vandaag een agnès b.-jasje in krijtstreep dat ik twintig jaar geleden gekocht heb en dat er nog als nieuw uitziet, en een betrekkelijk nieuwe krijtstreepbroek van Filippa K. van vier of vijf jaar oud. En de kleren voelen totaal niet recycled omdat ik er mijn nieuwe Stan Smiths van Adidas bij draag.

Hoe blij ben ik met mijn Stan Smiths! Ik heb geloof ik een jaar de Adidas-winkel in de Leidsestraat gestalkt tot ze eindelijk in vrouwenmaten binnenkwamen, en sindsdien, we hebben het over 2 mei, heb ik ze letterlijk elke dag aan gehad. Bij elke denkbare outfit. Die meteen door de Stans werd geupgrade tot uiterst on trend. Een outfit-maker noemen we zoiets: een accessoire (want het zijn meestal accessoires) dat een outfit transformeert. De Stans zijn op dit moment mijn favoriete outfit-maker, samen met Chanelta. Chanelta, dat is mijn Chanel-tas (ja, ik geef mijn tassen namen. Nee, dat is helemaal niet raar. Chanelta is vernoemd naar de verkoopster in de Chanel-winkel in Parijs die genoemd wordt in Truth Or Dare: In Bed With Madonna, als Madonna in de winkel de telefoon aanneemt en de boodschap doorgeeft: ‘Chanelta needs a salesgirl downstairs NOW.’). Ik heb Chanelta gekregen als afscheidscadeau van ELLE en heb sindsdien geen dag zonder haar gedaan. In het begin droeg ik Chanelta zelfs bij mijn pyjama. Ook dat stond erg leuk.
De Stans zijn een ideale downdresser, en Chanelta dresst alles up – voilà, een sublieme combinatie die alles in mijn kast als nieuw maakt. Ik ben vast niet de enige die zo shopt (en denkt. Toch?). Dus laat me weten: wat zijn jullie outfit-makers?

stan smith chanelta

De buurtwinkel.

Een reactie plaatsen

Na mijn kleine tirade over de teloorgang van mijn buurt, de Amsterdamse 9 Straatjes, die langzaam maar zeker wordt geannexeerd door foute commercie (in mijn ogen dan hè) en Kalverstraatpubliek, ga ik af en toe op onderzoek uit in andere buurten.
Nu kom ik voor werk (de redactie van Volkskrant Magazine zit om de hoek) ongeveer een keer per maand in de Czaar Peterstraat, wat vroeger nogal een gribusbuurt was, maar het begint er per maand gezelliger uit te zien. Als de zon schijnt, en je een beetje door je oogharen kijkt, waan je je bijna in Williamsburg, Brooklyn (bijna dan). Bij Helena Primakoff kun je bijvoorbeeld lekker ontbijten en lunchen, er zijn wat leuke foodstores, zoals Olie (enzo) en Sprezzatura, Roest zit er om de hoek al bijna drie jaar een trekpleister te zijn, en sinds drie maanden zit er ook een nieuwe modewinkel die het omfietsen (of de tramrit – de 10 stopt voor de deur) waard is.

Nou ja, modewinkel (mijn ogen werden natuurlijk weer door de kleren getrokken), CP113 is eigenlijk een conceptstore. Er worden ook (vintage) meubels, interieurspullen en kunst verkocht, een fijne beautylijn (het Franse M.E. Skinlab), en er zijn lopende exposities (op dit moment de kleurige kussens van Mina Abouzahra).
Eigenaars Kris Hartman en Stefanie Derks, die elkaar ooit leerden kennen toen ze bij SPRMRKT werkten, verkopen in feite alles wat ze zelf mooi vinden. En dat blijkt een prettige mengeling te zijn van Scandinavische, Franse en Nederlandse cool. Merken (voor vrouwen én mannen) als Carin Wester, BASE Range, BLK OPM, Mads Norgaard, Common People, Cheap Monday, Studio Ruig en First of August. Mooie (en betaalbare) handgemaakte leren tassen van Daphny Raes, sieraden van Mimi & Toi en Essyello. En dan kun je er ook nog heerlijk koffie drinken, van Stadsbranderij Noord.

Je vindt CP113 op Czaar Peterstraat 113 (hence the name), en ze zijn elke dag open. Op Facebook houden ze je op de hoogte van de laatste nieuwtjes, sales en binnengekomen spullen.

CP113 CP113-2 cp113-3  CP113-5

De afterparty.

5 reacties

We hebben inmiddels elke outfit van onder tot boven gezien en beoordeeld/veroordeeld van het Met Ball van afgelopen maandag, maar deze filmpjes wilde ik je niet onthouden.
De eerste is van een interview met Sarah Jessica Parker en Anna Wintour, bij de talkshow Late Night With Seth Meyers, waarin ze een kleine nabeschouwing van het feest geven. Voor de verandering worden de mannen nu eens onder de loep van deze kritische fashion police gehouden (‘Hugh Jackman: tropical dinner jacket’), en Anna vertelt hoe Tom Ford platgebeld is door mannen die de dresscode, white tie, niet begrepen, en die dachten dat ‘decorations’ iets met kerst te maken hadden. Zelden zo’n ontspannen (en lachende!) Anna Wintour gezien trouwens.

En dan de hilarische clips die Cara Delevingne opnam in de lift van het Standard Hotel (waar een van de afterparty’s was) met een flink aangeschoten Reese Witherspoon die Cara’s naam probeert uit te spreken en eindigt met: ‘You know what’s the most important thing in a name for a girl? Is that a man can whisper it into his pillow. Or a girl.’ De andere zeer vrolijke celebs in de lift zijn Zooey Deschanel, Kate Upton en Tennessee Thomas. Cara heeft ze inmiddels van haar Instagram gehaald, maar niks verdwijnt ooit echt van het internet, dus hier kun je ze nog zien (dank je Jezebel).

 

 

Tussendoortjes.

Een reactie plaatsen

De deadlines vliegen me in Casa Dahling om de oren, maar toch, even wat ditjes & datjes die me de afgelopen dagen opvielen. Ter lering ende vermaeck, enzo (met dank aan Bredero).

*Het Beste (En Meest Hilarische) Commentaar op outfits voor het Met Ball is opnieuw gewonnen door de Fug Girls. En qua outfit, doe mij maar die Rodarte-jurk van Kirsten Dunst. Want Star Wars.
*Dit is de allerbeste foto van het Met Ball.
*24 is gisteren weer begonnen! Hoe tikt de klok nu de serie maar 12 in plaats van 24 afleveringen heeft? En zouden ze nog dezelfde ringtone hebben bij CTU? Hier in ieder geval een interview met de meest chagrijnige computernerd op televisie: Chloe (loves her!), dat ik uit angst voor spoilers zelf nog niet gelezen heb.
*En dit is natuurlijk heel charmant, maar misschien is het iets om schoenen aan te trekken waar je echt op kunt lopen? Ik weet, een heel gewaagd idee!
*Deze breakup-brief van een klein meisje is waarschijnlijk fake (oh internet, waarom kan ik je nooit vertrouwen), maar zo niet, dan huur ik haar in voor al mijn moeilijke correspondentie.
*In dit interview met WWD vertelt Cate Blanchett dat ze voor elk personage dat ze speelt een parfum uitzoekt. Intrigerend, ik wil het nu van al haar filmpersonages weten.
*Confronterende reportage van een Rolling Stone-journalist die op stap is met een paparazzo. Confronterend voor mij in ieder geval, want ik begin mijn dag wel altijd met die lekkere pap-foto’s op dailymail.co.uk en people.com.
*Een van de deadlines die ik net gehaald heb is die van mijn belevenissen met de cast van Orange Is The New Black (zet in de agenda: julinummer van ELLE kopen). Het tweede seizoen van OITNB komt 6 juni op Netflix uit, maar hier alvast de eerste scène als teaser: kreatief met kots.

Zingende modellen.

Een reactie plaatsen

Miranda Kerr zingt! Of eigenlijk kun je dat uitroepteken wel weglaten; als ik het model was, gaf ik mijn day job nog niet op (hád ik maar zo’n day job). ‘Just a bit of fun!’ twitterde ze er zelf over. En dat is het.
Iets minder lollig: Gisele Bündchen die Heart of Glass van Blondie doet, voor de nieuwste H&M-zomercommercial. Blondie is heilig! Gisele instagramde alvast een stukje, en hier beneden zie je de hele clip. Ze is in bikini en wordt vergezeld van heel veel autotune. Niet meer doen, oké? Al kent ze wel haar rockposes.
Daar heeft supermodel Naomi Campbell zich in ieder geval aan gehouden. In de vroege jaren negentig probeerde ook zij een paar nieuwe carrières uit: ze ‘schreef’ een ‘roman’, Swan, en nam een CD op, met een piepklein hitje, Love And Tears. Daar bleef het gelukkig bij.
Tais-toi et sois belle? Dat zult u mij nou ook weer niet horen zeggen. Want een aantal modellen kan er echt van wat. Grace Jones! Roommate in Parijs van Jerry Hall in de jaren zeventig, en hoolahooper extraordinaire. Kippenvel krijg ik als ik haar live Slave To The Rhythm hoor en zie zingen. Carla Bruni, ook niet onverdienstelijk, en haar teksten schijnen een tikje olala te zijn, maar daar is mijn Frans niet goed genoeg voor.
Mijn favoriet is Karen Elson. Haar eerste CD The Ghost Who Walks heb ik stuk gedraaid (zeg je dat tegenwoordig nog, met een iPod?). En onderstaand duet met Ren Harvieu is beeldschoon. En dan is er nog het curieuze I Love You (Me Neither), dat ze samen met Cat Power opnam – een bewerking van Je t’aime…moi non plus van Serge Gainsbourg en Jane Birkin. Dat had van mij nou niet meteen gehoeven, maar zo is het kringetje mooi rond, want chanteuse en actrice Jane Birkin begon ook ooit als model.