Om deze zonnige nazomer te vieren: all things sunny and yellow.
Pawpaw balm, voor lippen, huid, haar, nagels en wat je nog meer kan verzinnen; Kusmi Tea BB Detox met groene thee, maté en grapefruit; Aromessence Marjolaine van Decléor, serum voor een droge huid. En Goodbye Yellow Brick Road van Elton John, om lekker hard af te spelen.
*Ik kijk naar… het tweede seizoen van Orphan Black, op BBC3. Een frustrerende bezigheid, want het is zo spannend dat ik elke week de dagen zit af te tellen tot een nieuwe aflevering. Wat waarschijnlijk komt omdat ik het eerste seizoen lekker in één weekend op Netflix gebinged heb… Ik wil er niet te veel over verklappen, mocht deze serie helemaal nieuw voor je zijn. Hoofdpersoon is Sarah, die voor haar ogen een vrouw zelfmoord ziet plegen. Een vrouw die als twee druppels op haar lijkt. Sarah zit zelf lichtjes in de problemen, en neemt de naam en identiteit van de dode vrouw over om haar bankrekeningen leeg te plunderen. Maar dan wordt ze een complot ingetrokken… Afijn, kijk zelf, vooral ook om de weergaloze prestatie van Tatiana Maslany (waarom die weergaloos is merk je vanzelf). En in het tweede seizoen maakt Michiel Huisman ook nog eens zijn opwachting (hij had kennelijk nog wat tijd over naast Game of Thrones en Nashville).
*Ik luister naar… Supernova van Ray LaMontagne. Op zoek naar een zomersoundtrack? Je hebt ‘m gevonden! De singer-songwriter wijkt muzikaal gezien een beetje van zijn pad, maar dat pakt goed uit met deze zonnige psychedelische rockliedjes. Je waant je in Laurel Canyon, in trippy hippie-outfits (niks mottigs, denk Saint Laurent of de Sharon Tate-achtige jurken van de laatste Chanel Cruise-collectie), lekker loom, met soms een beetje onderhuidse dreiging van een Charlie Manson-achtige seriemoordenaar of zo. Lekker.
*Ik lees… A Dash of Daring, een biografie van Carmel Snow, die zich van naaister in haar moeders kledingwinkel opwerkte tot hoofdredactrice van Harper’s Bazaar van 1934 tot 1958. Ze trok mensen aan als fotograaf Richard Avedon, modegoeroe Diana Vreeland en art director Alexey Brodovitch, en met hen vond ze Bazaar opnieuw uit als een spraakmakend en gedurfd tijdschrift voor ‘well-dressed women with well-dressed minds’. Het is een heerlijke verzameling anekdotes en beroemde namen, van Truman Capote tot Balenciaga en Andy Warhol. Voor mij nu extra leuk, omdat ik bezig ben met de eerste stukken voor de allereerste Nederlandse Bazaar. En ik ga mijn hersens voortaan ook ‘well-dressed’ noemen.
Vroeger, toen Revenge nog leuk was (ik heb het over het eerste seizoen, in 2011), was de goede muziek een van de redenen waarom ik zwaar verslaafd aan de serie was. (Nolan Ross was de andere reden.) Het schijnt een echte baan te zijn, muziek uitzoeken voor tv-series, wat voor dream job is dat? Beetje tv kijken, leuke muziekjes opzoeken, het is wat ik een doordeweekse avond noem. Grey’s Anatomy is ook zo’n serie waar je altijd wel een intrigerend nummer op de achtergrond hoort; lang leve Shazam, want daardoor weet ik de naam van zangeres Inara George, die een prachtige cover maakte van Joe Jacksons Fools In Love.
De muziek in Revenge was zo consistent goed dat ik er zelfs een playlist van heb gemaakt (hop, weer een zondagmiddag om) die ik nu nog zeker wekelijks opzet. Angus & Julia Stone, Little Majorette, Hope Sandoval, The Alabama Shakes – heerlijk allemaal. Maar vooral de dromerige liedjes van de Deense singer-songwriter Agnes Obel bleven hangen, zo zeer dat ik van haar meteen maar een hele CD, haar debuut Philharmonics, aanschafte. Luister maar eens naar dit wonderschone Riverside.
Mooi toch? Wie meer van haar wil horen: je kunt middels de link hieronder gratis de EP downloaden die ze maakte voor iTunes Live. En smaakt het naar nog meer: er is ook een tweede CD uit, Aventine. Enjoy!
Miranda Kerr zingt! Of eigenlijk kun je dat uitroepteken wel weglaten; als ik het model was, gaf ik mijn day job nog niet op (hád ik maar zo’n day job). ‘Just a bit of fun!’ twitterde ze er zelf over. En dat is het.
Iets minder lollig: Gisele Bündchen die Heart of Glass van Blondie doet, voor de nieuwste H&M-zomercommercial. Blondie is heilig! Gisele instagramde alvast een stukje, en hier beneden zie je de hele clip. Ze is in bikini en wordt vergezeld van heel veel autotune. Niet meer doen, oké? Al kent ze wel haar rockposes.
Daar heeft supermodel Naomi Campbell zich in ieder geval aan gehouden. In de vroege jaren negentig probeerde ook zij een paar nieuwe carrières uit: ze ‘schreef’ een ‘roman’, Swan, en nam een CD op, met een piepklein hitje, Love And Tears. Daar bleef het gelukkig bij.
Tais-toi et sois belle? Dat zult u mij nou ook weer niet horen zeggen. Want een aantal modellen kan er echt van wat. Grace Jones! Roommate in Parijs van Jerry Hall in de jaren zeventig, en hoolahooper extraordinaire. Kippenvel krijg ik als ik haar live Slave To The Rhythm hoor en zie zingen. Carla Bruni, ook niet onverdienstelijk, en haar teksten schijnen een tikje olala te zijn, maar daar is mijn Frans niet goed genoeg voor.
Mijn favoriet is Karen Elson. Haar eerste CD The Ghost Who Walks heb ik stuk gedraaid (zeg je dat tegenwoordig nog, met een iPod?). En onderstaand duet met Ren Harvieu is beeldschoon. En dan is er nog het curieuze I Love You (Me Neither), dat ze samen met Cat Power opnam – een bewerking van Je t’aime…moi non plus van Serge Gainsbourg en Jane Birkin. Dat had van mij nou niet meteen gehoeven, maar zo is het kringetje mooi rond, want chanteuse en actrice Jane Birkin begon ook ooit als model.
Nee, Alexa Chung, Karlie Kloss of Taylor Swift hebben de bob niet uitgevonden. Het is in de jaren zeventig en tachtig al heel goed voorgedaan door Debbie ‘Blondie’ Harry (mijn eerste girl crush ooit) en Patsy Kensit (die ik ten tijde van dit door de Pet Shop Boys geproduceerde liedje wilde zijn, ja, ik schaam me nergens voor). Een punky bob en een brave bob, u heeft het voor het uitkiezen. En ook al wil je helemaal geen bob: met beide liedjes is het goed de werkweek beginnen. Daar gaan we!
Lana Del Rey, dat is natuurlijk erg drie jaar geleden. Ik stond ook heel enthousiast voor het podium in Paradiso toen ze daar in november 2011 een uurtje optrad, een verlegen meisje met bar weinig podiumpersoonlijkheid. Leuk voor even, maar daarna kenden we het trucje wel. Lana Del Snooze. Tot ik dit nummer tegenkwam, een afdankertje nota bene van haar nieuwe CD Ultraviolence, die (waarschijnlijk) volgende maand uitkomt. Best lekker. Wie weet.
UPDATE De link is helaas weggehaald, maar in plaats daarvan: de eerste single van de nieuwe CD, West Coast.
Ja, daar gaan we weer: de wekelijkse rundown van opvallende links.
*’You gave me a hug, and I got a boner‘: Drew Barrymore en Adam Sandler doen een liefdesduet bij Jimmy Fallon. Ze kunnen niet zingen, maar dan echt ook helemaal niet, maar lief is het wel.
*Het is bijna Oscar-time (zondag! zondag!), dus een goede gelegenheid om de 35 meest oranje mannen op de rode loper te laten zien. Autobronzant, het is een tricky ding.
*Nog meer Oscars: een leuke infographic van alle jurken die door Oscar-winnaressen zijn gedragen, vanaf 1929 tot de Dior waar Jennifer Lawrence vorig jaar over struikelde.
*Michelle Obama is de zoveelste vrouw die zich door Cara Delevingne laat inspireren: zie haar kersverse superbrows.
*Er is nog hoop: we kunnen model worden op onze oude dag! De 64-jarige Jessica Lange is het nieuwe gezicht van de beautylijn van Marc Jacobs (Marc is geobsedeerd door American Horror Story, zo vertelde hij me twee jaar geleden; Lange acteert hierin het behang van de muren – in a good way). En de 68-jarige Charlotte Rampling gaat make-upmerk NARS vertegenwoordigen.
*She’s baaaaaaaack! Olivia Pope in Scandal! Dat verzacht het afscheid van House of Cards enigszins.
*Nog 9 nachten slapen en dan zit ik op de eerste rij bij Rufus! Om dat te vieren, even een gouwe ouwe.
… morning glory. Ontbijten met een paar lekkere links!
*Ja hoor, onze dolle schaatstweeling heeft de lijst Best Men’s Hair at the Olympics gehaald! Alhoewel ik vind dat Michel Mulder iets is doorgeslagen met zijn Bieber-coupe (ik dacht dat het kwam omdat hij steeds net zijn muts had afgezet, maar het is dus zo gestyled).
*Ik ben Ilonka en ik ben verslaafd aan de kwissen van Buzzfeed. Al baal ik wel dat ik volgens hun Which ‘Girls’ Character Are You Marnie ben. Marnie! De tuttebel! Je bent zelf een tuttebel!
UPDATE: Lena Dunham is ook Marnie, aldus haar Twitter (@lenadunham: Took this Girls quiz and I got Marnie, so I guess the apocalypse is coming?). Nu voel ik me iets minder lullig.
*Wat te doen als je op je Ikea-schapenvacht bent uitgekeken: je maakt er een vest van! Zoals een bijdehante Twitteraar opmerkte: From rüg to füg…
*Kinderen spelen Oscar-genomineerden na. Cute. Mijn favoriet is mini-Jennifer Lawrence: ‘I’m a boozy hot mess!’ En de kinderen die 12 Years A Slave moeten naspelen (wees niet bezorgd, er zijn geen tere kinderzieltjes bezeerd).
*De hoogte- en dieptepunten van de afgelopen New York Fashion Week door de Fug Girls: van de lelijkste klomp tot de beste front row.
*Omdat ik over precies 17 nachten slapen op de eerste rij in Carré naar Rufus Wainwright zit te lonken, val ik jullie vanaf nu af en toe even lastig met mijn idool. Hier zingt hij New York State Of Mind/Piano Man met o.a. een meedeinende Snoop Lion en Michelle en Barack Obama in het publiek. (PS Dit verklaart meteen ook mijn keuze voor dit T-shirt eerder deze week.)
*Ik kijk… sinds vannacht ein-de-lijk naar House of Cards op Netflix (maar dan meteen wel vier eps achter elkaar, lang leve de insomnia), zodat ik straks zonder pauze door kan met seizoen 2, dat gisteren in zijn geheel beschikbaar is gekomen op Netflix. Overwoog in mijn insomniadelirium om mijn haar te kortwieken à la Robin Wright, maar bedacht gelukkig net op tijd dat ik haar excellente bone-structure niet heb om dat te rocken.
*Ik luister naar… de soundtrack van American Hustle, bijna onafgebroken (sorry-not-sorry buren) sinds de persvoorstelling van de film vorige maand. Classics uit de late seventies, het is een instant mood lifter. Ga eerst naar de film (hij draait sinds vorige week, klik hier voor de trailer), vergaap je aan Amy Adams als onverwachte sekspoes, Christian Bale met onverwachte vette pens en comb-over waar Donald Trump nog een puntje aan kan zuigen, Bradley Cooper met onverwacht huiskamerpermanentje, en Jennifer Lawrence met verwachte sassiness. En koop dan de soundtrack op iTunes om nog even na te genieten. PS Ik heb ook meteen een DVF wrapdress gekocht, want jongens, de styling in deze film is al een reden op zich om te gaan.
*Ik lees… The White Album van Joan Didion. Elke ochtend begin ik met een essay uit deze bundel (om daarna acuut writer’s block te hebben). Ze shopt met de meisjes van Charles Manson, dineert met Sharon Tate en Roman Polanski; alles wordt haarfijn geanalyseerd door deze schrijfster die onlangs 80 werd. Alleen al de moeite waard om haar inpaklijst, voor als ze snel op pad moest als journalist.
